Binnenstebuiten

boostfabriek De laatste tijd is het stil geweest met bloggen. Ik had zoveel te schrijven voor mijn opleiding jongerencoach dat ik geen woorden meer over had. Vorige week sloot ik het af en leverde ik mijn portfolio in. Tachtig pagina’s reflectie op alles wat ik meemaakte in de lessen en hoe dat weerklonk in mijn binnenste. Binnenstebuiten, in één woord de kern van de maanden die ik met een prachtige groep heb mogen beleven. In mijn binnenste kwam ik heel veel tegen, zeker gezien de periode van mijn leven waar ik naar terug moest om een goede jongerencoach te zijn. Een puberteit waarin het daarbinnen best donker was, waar wanhoop, frustratie en verdriet de toon zetten en ik iedere dag worstelde om dat vooral niet aan de buitenwereld te laten zien. Mijn binnenste bleef diep vanbinnen, bang voor wat er zou gebeuren als het naar buiten zou komen. Want ik was vast de enige op de wereld die zich zo voelde, bij wie het zo donker was dat het licht geen kiertje vond om naar binnen te komen. Als jongere hoor je blij te zijn, te genieten van het leven en te dansen van feest naar feest. Toch?!

Inmiddels weet ik dat ik niet de enige was die worstelde met de puberteit. Ik was gewoon één van de vele jongeren die deze levensfase liever over had willen slaan. Er is inmiddels veel meer bekend geworden over het puberbrein en de hormonale veranderingen die jongeren doorstaan. Het is echt meer dan groeiende borsten en haar dat de intiemste delen van je lichaam bedekt. Emoties die heen en weer schieten als zilveren ballen in een flipperkast, hersenen die overuren maken om huiswerk en toetsen te maken en plannen voor de toekomst, vrienden, verliefdheid, ouders die je misschien wel willen begrijpen maar niet altijd weten hoe. Is het gek dat het dan soms even donker wordt?

Nee, het is niet gek. Het is zelfs heel normaal. Dat donker is soms nodig om het licht te kunnen zien. Voor mij was het donker inmiddels wel vertrouwd. Het maakte me niet meer zo van slag, het is maar emotie, het zijn maar gedachten. Ze komen en gaan en maken vanzelf weer plaats voor het licht. Want ik kwam erachter dat er ook heel veel licht in mijn binnenste zit. Meer dan genoeg zelfs om het donkerste plekje lichter te maken. Mijn weg van yoga en mindfulness heeft mij geholpen om dat licht te ontdekken. Én de juiste begeleiding. Ik heb hulp gezocht, trainingen gevolgd en mezelf laten coachen. Om het licht in mezelf te zien, maar ook om het te laten stralen en op anderen te schijnen. Zodat ook zij het licht ontdekken, die oneindige bundel in het diepste binnenste van jezelf.

Dat het mag stralen. Het binnenste buiten.