Het einde van 2016. Voor mij een heel bijzonder jaar. Het jaar van ontslag nemen en de sprong wagen. Eén salaris minder, geen veilige pensioenregeling meer, geen vakantiegeld en ook geen dertiende maand. Maar wel ruimte, opluchting, tijd en avontuur. Avontuur om de yogadocent in mezelf te ontdekken, avontuur om nieuwe wegen in te slaan maar vooral ook het avontuur van de grote reis samen met mijn dochter. Een sabbatical, een jaar helemaal voor mij. Om bij te tanken en op te laden. Om stil te staan en te verwerken. Om deuren dicht te doen en te ontdekken welke er opengingen. Om fit te zijn om twee maanden met een rugzak te reizen en te slapen in stapelbedjes. Een jaar waarin ik zelf het tempo ging bepalen. Ik vond het spannend, maar was vastberaden. Niets of niemand ging mij tegenhouden. Ik sprong.
Het lukte. Aan het begin van het jaar dook ik in een ijskoude zee. Ik besloot iets achter te laten in de golven. Vermoeidheid gooide ik erin. En angst, schuld, boosheid en verdriet. Ik dook niet één keer maar wel vijf. En steeds voelde ik me lichter als ik eruit kwam. Mijn hele lijf tintelde, alsof er miljoenen naalden in mijn huid geprikt werden. Alsof ik helemaal wakker werd geschud, iedere cel in mijn lichaam leefde! Daar op dat strand in Zandvoort besloot ik dit gevoel te blijven herinneren. Ik beloofde mezelf dat het hele jaar in het teken van dat gevoel zou staan.
“Do what makes you feel alive”
Ik heb het gedaan. Ik heb me aan de belofte gehouden. Niet ieder moment, want soms vergat ik het ook weleens. Dan was er toch weer verdriet, frustratie of vermoeidheid. Ik ben tenslotte mens. Maar het hielp om de tekst zichtbaar te maken en zo mezelf eraan te herinneren. Het hielp dat ik mensen om me heen had die mij motiveerden en steunden. En het hielp om mijn blog zijn naam te geven. Ook al duurde het wel even voordat ik het lef had om mijn schrijfsels de wereld in te sturen. Té spannend om mezelf te laten zien. Maar het bleek zo makkelijk toen ik de drempel over was. Het schrijven ging eigenlijk gewoon vanzelf. En er zijn zoveel lieve mensen die ze lezen dat ik het jaar afsluit met wel tweeduizend bezoekers!
Dus dankjewel allemaal. Doordat jullie meelezen voelt het of we samen zijn. En samen is meer dan één. Dat geeft steun, dat geeft kracht en vooral ook veel plezier.
Ik wens jullie allemaal een heel mooi einde van het jaar. En een prachtig 2017, vol aandacht, liefde en vertrouwen.
Do what makes you feel alive!
Do what makes you feel alive 