Het eeuwige strand

Zeven jaar geleden koos mijn moeder een tekst voor op haar grafsteen. “Heer, neem mijn hand en leidt mij naar uw eeuwige strand”. Nu ben ik niet zo van het letterlijk vertalen van Bijbelteksten. Maar mijn moeder was als geboren en getogen Zeeuwse een kind van de zee. Het strand was de plek waar zij het liefste was, ze nam graag een duik in het zoute water en vond het zand tussen haar tenen heerlijk. In haar leven heeft ze heel wat stranden gezien, ook zij vond dat Australië de mooiste had. De tekst op haar grafsteen getuigt van een vurig verlangen op een leven in het hiernamaals dat in ieder geval zo fijn zou zijn als een heerlijke dag op het strand. Een plek waar ze kon uitrusten, waar ze alle zorgen van de wereld kon vergeten en waar de tijd niet bestond. Een plek waar ze vrij was van het lichaam waarin ze opgesloten was. Een lichaam waar ze door de ziekte ALS steeds meer van vervreemde, wat haar beperkte om dat te doen wat ze zo graag wilde. Zwemmen, dansen, reizen, plekken ontdekken en mensen ontmoeten.

Haar begrafenis was een gure dag, het stortte van de regen. Het hele universum treurde mee met ons verdriet. Dik ingepakt in regenjassen en met paraplu’s boven ons hoofd stonden we met vele mensen op de begraafplaats om afscheid te nemen. Terwijl haar lichaam de grond inzakte verscheen er in de lucht een prachtige regenboog. We lieten witte ballonnen op en de wind voerde ze hoog in de wolken richting de regenboog, alsof ze een stukje met haar ziel mee vlogen, haar een escorte gaven aan het begin van haar nieuwe reis. Op zoek naar het eeuwige strand.

Terwijl ik daar op Whitehaven Beach uitkijk denk ik aan mijn moeder. Deze plek kan ze niet gemist hebben op haar reis. Haar ogen konden het blauw en groen van de zee niet meer zien, haar tenen konden het zachte witte zand niet meer voelen en het ruisen van de zee konden haar oren niet meer horen. Maar de waarneming van de ziel laat zich niet beschrijven door een sterveling.

Ze is stil.

Ze is in het zand, de zee en in de wind.

Ze is in jou en in mij.

Maar bovenal

Ze is vrij.