Cupje genot

Mijn schoonvader had van de Sint een heel mooi cadeau gekregen. Een setje om je eigen koffiecupjes te maken. Wat een briljant idee. Het deed me denken aan het draaien van je eigen filtersigaretten. Nu ben ik zelf geen roker. De enige sigaret die ik ooit gerookt heb was toen ik twaalf was en mijn zus en ik alleen thuis waren. De caballero’s van onze vader lagen op de tafel. Ik hield niet van de geur, ik vluchtte altijd snakkend naar adem naar mijn kamer als het huis vol met rokend bezoek zat. Maar als beginnende puber was ik toch wel nieuwsgierig. En mijn twee jaar oudere zus nóg nieuwsgieriger. Ze had de gave om mij voor haar té spannende karretjes te spannen. Met z’n tweeën sta je sterker. Dat gold zeker voor ons toen we een teug namen van die caballero. Nog voordat de teer onze longen binnen was gedrongen drukten we proestend de sigaret uit en besloten we het nooit meer te doen. Volgens mij hebben we allebei ons woord gehouden.

Hoewel ik nooit de behoefte heb gevoeld om het nog eens te proberen ben ik altijd wel jaloers geweest op het draaien van sjekkies of het heen en weer halen van zo’n zelfmaak sigarettenapparaat. De handeling wordt altijd met veel aandacht uitgevoerd om een zo goed mogelijk exemplaar te krijgen. Ik proef de sfeer van het genot dat komen gaat en ik zie het genoegzame gezicht van de roker voor me bij de eerste teug.

Ik zag de overeenkomst in het productieproces van de rokers en een koffiecupjesset. Allebei met het genot als resultaat. Eindelijk zag ik mijn kans, zo’n setje moest ik ook hebben! Ik stelde mezelf voor aan tafel met een doos lege koffiecupjes en een berg versgemalen koffie. Mijn hele huis gevuld met die warme diepe geur. Bezoek dat binnenkomt schuift gelijk aan met een vers bakje troost en terwijl we wat kletsen draai ik mijn koffiecupjes moeiteloos door.

De realiteit blijkt anders. Het setje bevat namelijk maar twee cupjes en honderden aluminium kapjes. De cupjes kun je hergebruiken, de kapjes gooi je weg. Dus niks geen volle dozen voordraaien en bergen versgemalen koffie net als met zo’n sigarettenapparaat. Ik pruts het gebruikte cupje uit de machine en het koffiedik kleeft onder mijn nagels als ik het leeg maak. Daarna kan het vulproces beginnen en wacht ik tot het bruine water in mijn kopje sijpelt. Laatst hing ik ondersteboven in de kliko omdat ik het cupje had weggegooid. Ik had het me romantischer voorgesteld.

Het gevolg van mijn cupjesavontuur is dat ik mijn jaloezie voor de rokers ben kwijtgeraakt. Het productieproces is slechts een noodzakelijke handeling geworden. Maar samen delen we nog wel het resultaat: puur genot!

Ik ben twee maanden met mijn dochter op reis geweest. We maken nu een boek van onze leukste blogs en mooiste foto’s van onze reis. Wil je ook zo’n boek? Laat het ons hieronder weten en we sturen je meer info per mail.