It’s all about yoga

En nu zitten we hier. Alsof we even met onze vingers knipten en onszelf teleporteerden naar één van de mooiste eilanden ter wereld. Een droom wordt werkelijkheid.

Koh Samui ligt in de golf van Thailand. De zeekant waar het deze maand van het regenseizoen het rustigst is. We hadden een mooie yogaplek op het oog maar na een paar mailtjes zonder reactie bleek het gesloten te zijn daar aan de, in deze tijd ruige, westkust van Thailand. We surften wat op het web en mailden wat heen en weer. Een andere plek had nog geen deelnemers voor hun geplande retreat, we zouden de enigen zijn. Al die aandacht voor ons alleen leek ons wat ongemakkelijk. Bovendien is het leuk om ook andere mensen te ontmoeten.

Vikasa Yoga was de beste optie. Een promotiefilmpje doet wat glad resort-achtig aan, niets wat lijkt op een yogaretreat zoals ik ze heb gehad in de afgelopen jaren. Eén worden met jezelf, de groep en het universum, intense yogalessen afgewisseld met meditatie en zingen. Goed verzorgd, een mooie plek in het bos, heerlijk eten, maar vooral ook back to basic. Niks geen poespas of duurdoenerij, je outfit doet er niet toe, wat je doet en wie je bent is van geen belang. Yoga gaat niet over de buitenkant. Yoga gaat over contact maken met het diepste van jezelf en daarmee het diepste van het bestaan, het ego voorbij. Gaan we dat hier ook vinden?

Met de goedkope lokale ‘taxi’, rode open trucks die je voor een euro naar de andere kant van het eiland brengen, arriveren we bij de receptie. We worden als vorsten verwelkomd en naar de incheckbalie gebracht. Onze rugzakken worden van onze ruggen gehaald en verdwijnen uit het zicht. Ik voel me wat ongemakkelijk en vraag de man bij de receptie of hij niet een kopie van ons originele paspoort maar van ons gelamineerde kopietje wil maken. Dat zijn we zo gewend en wordt ook overal geadviseerd: geef je paspoort niet af! Dus we dragen een kopie op zak. De man kijkt wat verbaasd maar doet precies zoals ik hem vraag en ik heb gelijk spijt van mijn blijk van wantrouwen. Ik geef mezelf een standje. “Lekker begin van een yoga retreat Jolanda! Vertrouwen is toch je kernwaarde? Leef die dan ook!” Voor ik het weet zitten twee poppetjes in mijn hoofd ruzie te maken. “Je hebt het goed gedaan, kan jou het schelen wat die man denkt! Dat kopie is juíst om meer vertrouwen te hebben. Weet je nog dat je creditcard geskimd was en er vliegtickets op jouw naam geboekt stonden zonder dat je het wist? Wees veilig!” En een wijzere innerlijke stem zegt “Laat het gaan Jolanda, het zijn maar zinloze gedachten, maak je er niet druk om, alles is goed… RELAX!”

En dat is precies wat deze mensen ons willen laten doen. Genieten ontspan. Een lieftallige Thaise leidt ons naar een tafeltje op het terras. Het promotiefilmpje klopte. We zijn in een super-de-luxe resort beland met een restaurant dat hoog uitkijkt over zee. Met witte tafeltjes en stoelen, afgewisseld met stijlvol houten meubilair, en draaiende fans aan een plafond met licht wapperende witte doeken.

Een kokosnoot met een bloem erin wordt voor onze neus gezet. We schieten in de lach.

Is dit echt waar?