Sawatdee

Wat een start. En wat een hartverwarmend afscheid op Shiphol. Intens, emotioneel, maar wat een warmte! Alleen al om de ervaring van het afscheid nemen zou je vaker zo’n lange trip moeten maken. Dat iedereen ineens in de voel modus zat, dat iedereen daar in contact met zijn hart, met ons maar ook met elkaar was. Dat vond ik zo geweldig! Ons hoofd plofte bijna uit elkaar van alle emotie, maar dat kwam al snel goed achter de douane met een cappuccino in ons hand. Onwerkelijk, zo voelde het. En nog steeds.

Ik zit hier nu in het cafeetje van ons hostel in hartje Bangkok. Het regent pijpenstelen buiten, regenseizoen. Het water komt af en toe met bakken uit de hemel en laat de straten overstromen. Maar lang duurt het niet. Als de bui over is wordt het water de goten in geveegd en zorgt het natte wegdek juist voor wat verkoeling in deze warme stad.

Wat me opvalt is de sfeer op straat. Complete chaos met scooters en tuk tuks die zich tussen het drukke verkeer in wurmen. Maar er is geen getoeter, geen gescheld of middelvingers omhoog, geen agressieve chauffeurs die gefrustreerd hun plek opeisen en anderen wegduwen. Niets wat lijkt op het ongeduldige temperament bij ons in de stad. Hier zoekt iedereen ontspannen zijn weg. De Bangkokkers lijken de chaos met acceptatie te ondergaan, aan het verkeer kun je immers niets veranderen. Net zoals het hele leven hier.

Relax. Het is zoals het is.