Het is zover!!!

We zijn vertrokken! Moeder en dochter samen twee maanden op reis! Hier kijken we al jaren naar uit en vandaag zijn we dan eindelijk in het vliegtuig gestapt. Op naar Azië en Australië. Voor een kijkje in de geschiedenis maar vooral om een prachtige nieuwe ervaring op te doen.

Het begon zo.  
13 mei 1998. Veerle werd geboren in Singapore. In Nederland was het feest bij de opa en oma van Veerle. Het eerste kleinkind, dat is zo bijzonder. Een advertentie werd in de krant gezet en de kaarten en brieven stroomden binnen in onze flat in dat verre Singapore. Wat waren ze trots, Opa Dick en Oma Catharina. De eerste keer dat ze Veerle in hun armen sloten vloeiden de tranen van blijdschap.

Veerle deed haar naam eer aan, reizende strijdster. Toen ze 6 weken was zat ze in een draagzak op een speedboot op de Stille Oceaan. Haar eerste verjaardag
vierde ze in Australië. De tweede in Nederland, de derde in Schotland, de zesde in Noorwegen. Ze hopte vliegtuig in en uit op de buik van haar moeder, zittend
op een bagagetrolley en later met haar broertje aan haar hand.

En opa en oma kwamen graag op bezoek. Prachtig vonden ze het om steeds weer nieuwe plekken te zien en tegelijk zo te genieten van hun kleinkinderen. En als
wij zelf in Nederland waren nam oma Veerle graag mee op stap. Auto in, auto uit, samen bezochten ze familie, vrienden en bekenden. Ze zongen, ze dansten, ze
zwommen samen en vierden het leven. Veerle en oma genoten met volle teugen, ze waren twee handen op één buik.

Oma begon wat kwaaltjes te krijgen. Soms viel ze ineens, zomaar uit het niets. Haar been wilde ineens niet meer meedoen. En langzaamaan ook haar andere
niet meer. Oma kwam in een rolstoel en was vaak moe. Dus reizen zat er niet meer in. Veerle woonde inmiddels in de buurt en bezocht oma met grote regelmaat. Ze kroop bij haar in bed, ze keken naar de leuke filmpjes van toen Veerle nog klein was en oma vertelde er de mooiste verhalen bij. Later als je groot bent, zei oma dan, dan gaan wij samen naar Singapore en Australië. Dan gaan we kijken waar jij geboren bent. We maken er een prachtreis van, we gaan samen het leven vieren.

Dat oma zo ziek was dat ze nooit meer beter kon worden, daar werd met de kleine kinderen niet over gepraat. Naarmate ze groter werden gingen ze dat vanzelf meer en meer beseffen. Ondertussen plukte oma de dag en genoot ze van alle dingen die ze met haar kleinkinderen kon delen. Vijf jaar lang heeft ze het volgehouden om te leven met de slopende ziekte ALS. Voor Veerle was het de normaalste zaak van de wereld dat ze naast oma in bed kroop om bij te kletsen, te zingen of te spelen. Ze hielp oma met drinken uit een rietje, ze gaf oma de afstandsbediening van de televisie aan. Ze krabde op oma’s rug en hielp haar soms in de tillift om naar het toilet te gaan.

Dat de reis naar Singapore en Australië er met oma niet meer in zou zitten werd maar al te duidelijk voor Veerle, maar samen fantaseerden ze erop los. In je hoofd kun je tenslotte de mooiste reizen maken. Oma overleed toen Veerle 11 jaar was. Haar avontuur met oma was voorbij. Maar de droom om die grote reis een keer te maken leefde voort. We besloten om hem samen te gaan maken. Als ze achttien is en haar diploma gehaald heeft.

Nu is het zover. We zijn vertrokken!