Ik ben de baas

Delen maakt het leven lichter, mijn eigen woorden. Toch gaan mijn haren overeind staan als ik op dag drie gevraagd wordt om zoveel mogelijk mensen in mijn omgeving te laten weten wat ik aan het doen ben. Help, mijn blog op Facebook?! Wel zo logisch eigenlijk. Zonder lezers geen blog..

Ik heb een haat-liefde verhouding met Facebook. En ik denk met mij vele anderen. Het idee van delen waar Facebook op berust vind ik supermooi. Samen kun je tenslotte meer dan alleen. Het leven wordt een stukje lichter, de wereld een beetje mooier. Tegelijkertijd zorgt Facebook bij mij voor onrust. Delen is leuk maar bekogeld worden met heel veel informatie over heel veel mensen vind ik wat teveel van het goede. Ik weet er niet zo goed mee om te gaan. En ik stoor me aan de pogingen van Facebook om zoveel mogelijk mensen verslaafd te maken. De standaard instellingen zorgen ervoor dat je continu aan hun bestaan herinnerd wordt via meldingen, mailtjes en pop up vensters en nodigen je uit om direct te reageren. Voor ik het weet is Facebook de baas over mijn leven. En dat zal mij niet gebeuren..

Dus in mijn account zijn alle privacy instellingen geactiveerd en op mijn telefoon heb ik de app verbannen. Berichten of meldingen zie ik alleen als ik zelf besluit om in te loggen. Op momenten die ik zelf kies.

I’m in charge. De baas over mijn eigen leven.

En ineens ben ik nieuwsgierig..

Wat gebeurt er als ik dit op Facebook zet?